| | | | | | |
|
تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم |
|
هر جا نشینم خرمم هر جا روم در گلشنم |
|
|
هر جا خیال شه بود باغ و تماشاگه بود |
|
در هر مقامی که روم بر عشرتی بر می تنم |
|
|
درها اگر بسته شود زین خانقاه شش دری |
|
آن ماه رو از لامکان سر درکند در روزنم |
|
|
گوید سلام علیک هی آوردمت صد نقل و می |
|
من شاهم و شاهنشهم پرده سپاهان می زنم |
|
|
من آفتاب انورم خوش پردهها را بردرم |
|
من نوبهارم آمدم تا خارها را برکنم |
|
|
هر کس که خواهد روز و شب عیش و تماشا و طرب |
|
من قندها را لذتم بادامها را روغنم |
|
|
گویم سخن را بازگو مردی کرم ز آغاز گو |
|
زین بیملولی شرح کن من سخت کند و کودنم |
|
|
گوید که آن گوش گران بهتر ز هوش دیگران |
|
صد فضل دارد این بر آن کان جا هوا این جا منم |
|
|
رو رو که صاحب دولتی جان حیات و عشرتی |
|
رضوان و حور و جنتی زیرا گرفتی دامنم |
|
|
هم کوه و هم عنقا تویی هم عروه الوثقی تویی |
|
هم آب و هم سقا تویی هم باغ و سرو و سوسنم |
|
|
افلاک پیشت سر نهد املاک پیشت پر نهد |
|
دل گویدت مومم تو را با دیگران چون آهنم |
|