| | | | | | |
|
تلخ کنی دهان من قند به دیگران دهی |
|
نم ندهی به کشت من آب به این و آن دهی |
|
|
جان منی و یار من دولت پایدار من |
|
باغ من و بهار من باغ مرا خزان دهی |
|
|
یا جهت ستیز من یا جهت گریز من |
|
وقت نبات ریز من وعده و امتحان دهی |
|
|
عود که جود میکند بهر تو دود میکند |
|
شیر سجود میکند چون به سگ استخوان دهی |
|
|
برگذرم ز نه فلک گر گذری به کوی من |
|
پای نهم بر آسمان گر به سرم امان دهی |
|
|
عقل و خرد فقیر تو پرورشش ز شیر تو |
|
چون نشود ز تیر تو آنک بدو کمان دهی |
|
|
در دو جهان بننگرد آنک بدو تو بنگری |
|
خسرو خسروان شود گر به گدا تو نان دهی |
|
|
جمله تن شکر شود هر که بدو شکر دهی |
|
لقمه کند دو کون را آنک تواش دهان دهی |
|
|
گشتم جمله شهرها نیست شکر مگر تو را |
|
با تو مکیس چون کنم گر تو شکر گران دهی |
|
|
گه بکشی گران دهی گه همه رایگان دهی |
|
یک نفسی چنین دهی یک نفسی چنان دهی |
|
|
مفخر مهر و مشتری در تبریز شمس دین |
|
زنده شود دل قمر گر به قمر قران دهی |
|