| | | | | | |
|
تن مزن ای پسر خوش دم خوش کام بگو |
|
بهر آرام دلم نام دلارام بگو |
|
|
پرده من مدران و در احسان بگشا |
|
شیشه دل مشکن قصه آن جام بگو |
|
|
ور در لطف ببستی در اومید مبند |
|
بر سر بام برآ و ز سر بام بگو |
|
|
ور حدیث و صفت او شر و شوری دارد |
|
صفت این دل تنگ شررآشام بگو |
|
|
چونک رضوان بهشتی تو صلایی درده |
|
چونک پیغامبر عشقی هله پیغام بگو |
|
|
آه زندانی این دام بسی بشنودیم |
|
حال مرغی که برستهست از این دام بگو |
|
|
سخن بند مگو و صفت قند بگو |
|
صفت راه مگو و ز سرانجام بگو |
|
|
شرح آن بحر که واگشت همه جانها او است |
|
که فزون است ز ایام و ز اعوام بگو |
|
|
ور تنور تو بود گرم و دعای تو قبول |
|
غم هر ممتحن سوخته خام بگو |
|
|
شکر آن بهره که ما یافتهایم از در فضل |
|
فرصت ار دست دهد هم بر بهرام بگو |
|
|
وگر از عام بترسی که سخن فاش کنی |
|
سخن خاص نهان در سخن عام بگو |
|
|
ور از آن نیز بترسی هله چون مرغ چمن |
|
دم به دم زمزمه بیالف و لام بگو |
|
|
همچو اندیشه که دانی تو و دانای ضمیر |
|
سخنی بینقط و بیمد و ادغام بگو |
|