دیوان شمس/توبه سفر گیرد با پای لنگ
| توبه سفر گیرد با پای لنگ | صبر فروافتد در چاه تنگ | |||||
| جز من و ساقی بنماند کسی | چون کند آن چنگ ترنگاترنگ | |||||
| عقل چو این دید برون جست و رفت | با دل دیوانه که کردست جنگ | |||||
| صدر خرابات کسی را بود | کو رهد از صدر و ز نام و ز ننگ | |||||
| هر کی ز اندیشه دلارام ساخت | کشتی برساخت ز پشت نهنگ | |||||
| و آنک در اندیشه یک جو زر است | او خر پالان بود و پالهنگ | |||||
| یار منی زود فروجه ز خر | خر بفروش و برهان بی‌درنگ | |||||
| کون خری دنب خری گیر و رو | رو که کلیدی نبود در مدنگ | |||||
| راز مگو پیش خران ای مسیح | باده ستان از کف ساقی شنگ | |||||