دیوان شمس/توی که بدرقه باشی گهی گهی رهزن

by مولوی

	توی که بدرقه باشی گهی گهی رهزن			توی که خرمن مایی و آفت خرمن
	هزار جامه بدوزی ز عشق و پاره کنی			و آنگهان بنویسی تو جرم آن بر من
	تو قلزمی و دو عالم ز توست یک قطره			قراضه‌ای است دو عالم تویی دو صد معدن
	تو راست حکم که گویی به کور چشم گشا			سخن تو بخشی و گویی که گفت آن الکن
	بساختی ز هوس صد هزار مقناطیس			که نیست لایق آن سنگ خاص هر آهن
	مرا چو مست کشانی به سنگ و آهن خویش			مرا چه کار که من جان روشنم یا تن
	تو باده‌ای تو خماری تو دشمنی و تو دوست			هزار جان مقدس فدای این دشمن
	تو شمس دین به حقی و مفخر تبریز			بهار جان که بدادی سزای صد بهمن