| | | | | | |
| |
تو تا دوری ز من جانا چنین بی‌جان همی‌گردم |
|
چو در چرخم درآوردی به گردت زان همی‌گردم |
|
| |
چو باغ وصل خوش بویم چو آب صاف در جویم |
|
چو احسان است هر سویم در این احسان همی‌گردم |
|
| |
مرا افتاد کار خوش زهی کار و شکار خوش |
|
چو باد نوبهار خوش در این بستان همی‌گردم |
|
| |
چه جای باغ و بستانش که نفروشم به صد جانش |
|
شدم من گوی میدانش در این میدان همی‌گردم |
|
| |
کسی باشد ملول ای جان که او نبود قبول ای جان |
|
منم آل رسول ای جان پس سلطان همی‌گردم |
|
| |
تو را گویم چرا مستم ز لعلش بوی بردستم |
|
کلند عشق در دستم به گرد کان همی‌گردم |
|
| |
منم از کیمیای جان چه جای دل چه جای جان |
|
نه چون تو آسیای نان که گرد نان همی‌گردم |
|
| |
قدح وارم در این دوران میان حلقه مستان |
|
ز دست این به دست آن بدین دستان همی‌گردم |
|
