| | | | | | |
|
تو جان و جهانی کریما مرا |
|
چه جان و جهان از کجا تا کجا |
|
|
که جان خود چه باشد بر عاشقان |
|
جهان خود چه باشد بر اولیا |
|
|
نه بر پشت گاویست جمله زمین |
|
که در مرغزار تو دارد چرا |
|
|
در آن کاروانی که کل زمین |
|
یکی گاوبارست و تو ره نما |
|
|
در انبار فضل تو بس دانههاست |
|
که آن نشکند زیر هفت آسیا |
|
|
تو در چشم نقاش و پنهان ز چشم |
|
زهی چشم بند و زهی سیمیا |
|
|
تو را عالمی غیر هجده هزار |
|
زهی کیمیا و زهی کبریا |
|
|
یکی بیت دیگر بر این قافیه |
|
بگویم بلی وام دارم تو را |
|
|
که نگزارد این وام را جز فقیر |
|
که فقرست دریای در وفا |
|
|
غنی از بخیلی غنی ماندهست |
|
فقیر از سخاوت فقیر از سخا |
|