| | | | | | |
|
جانا به غریبستان چندین به چه میمانی |
|
بازآ تو از این غربت تا چند پریشانی |
|
|
صد نامه فرستادم صد راه نشان دادم |
|
یا نامه نمیخوانی یا راه نمیدانی |
|
|
گر نامه نمیخوانی خود نامه تو را خواند |
|
ور راه نمیدانی در پنجه ره دانی |
|
|
بازآ که در آن محبس قدر تو نداند کس |
|
با سنگ دلان منشین چون گوهر این کانی |
|
|
ای از دل و جان رسته دست از دل و جان شسته |
|
از دام جهان جسته بازآ که ز بازانی |
|
|
هم آبی و هم جویی هم آب همیجویی |
|
هم شیر و هم آهویی هم بهتر از ایشانی |
|
|
چند است ز تو تا جان تو طرفه تری یا جان |
|
آمیختهای با جان یا پرتو جانانی |
|
|
نور قمری در شب قند و شکری در لب |
|
یا رب چه کسی یا رب اعجوبه ربانی |
|
|
هر دم ز تو زیب و فر از ما دل و جان و سر |
|
بازار چنین خوشتر خوش بدهی و بستانی |
|
|
از عشق تو جان بردن وز ما چو شکر مردن |
|
زهر از کف تو خوردن سرچشمه حیوانی |
|