| | | | | | |
| |
جانا بیار باده و بختم بلند کن |
|
زان حلقه‌های زلف دلم را کمند کن |
|
| |
مجلس خوش است و ما و حریفان همه خوشیم |
|
آتش بیار و چاره مشتی سپند کن |
|
| |
زان جام بی‌دریغ در اندیشه‌ها بریز |
|
در بیخودی سزای دل خودپسند کن |
|
| |
ای غم برو برو بر مستانت کار نیست |
|
آن را که هوشیار بیابی گزند کن |
|
| |
مستان مسلمند ز اندیشه‌ها و غم |
|
آن کو نشد مسلم او را نژند کن |
|
| |
ای جان مست مجلس ابرار یشربون |
|
بر گربه اسیر هوا ریش خند کن |
|
| |
ریش همه به دست اجل بین و رحم کن |
|
از مرگ وارهان همه را سودمند کن |
|
| |
عزم سفر کن ای مه و بر گاو نه تو رخت |
|
با شیرگیر مست مگو ترک پند کن |
|
| |
در چشم ما نگر اثر بیخودی ببین |
|
ما را سوار اشقر و پشت سمند کن |
|
| |
یک رگ اگر در این تن ما هوشیار هست |
|
با او حساب دفتر هفتاد و اند کن |
|
| |
ای طبع روسیاه سوی هند بازرو |
|
وی عشق ترک تاز سفر سوی جند کن |
|
| |
آن جا که مست گشتی بنشین مقیم شو |
|
و آن جا که باده خوردی آن جا فکند کن |
|
| |
در مطبخ خدا اگرت قوت روح نیست |
|
آن گاه سر در آخر این گوسفند کن |
|
| |
خواهی که شاهدان فلک جلوه گر شوند |
|
دل را حریف صیقل آیینه رند کن |
|
| |
ای دل خموش کن همه بی‌حرف گو سخن |
|
بی‌لب حدیث عالم بی‌چون و چند کن |
|
