| | | | | | |
|
جانا سر تو یارا مگذار چنین ما را |
|
ای سرو روان بنما آن قامت بالا را |
|
|
خرم کن و روشن کن این مفرش خاکی را |
|
خورشید دگر بنما این گنبد خضرا را |
|
|
رهبر کن جانها را پرزر کن کانها را |
|
در جوش و خروش آور از زلزله دریا را |
|
|
خورشید پناه آرد در سایه اقبالت |
|
آری چه توان کردن آن سایه عنقا را |
|
|
مغزی که بد اندیشد آن نقص بسست ای جان |
|
سودای بپوسیده پوسیده سودا را |
|
|
هم رحمت رحمانی هم مرهم و درمانی |
|
درده تو طبیبانه آن دافع صفرا را |
|
|
تو بلبل گلزاری تو ساقی ابراری |
|
تو سرده اسراری هم بیسر و بیپا را |
|
|
یا رب که چه داری تو کز لطف بهاری تو |
|
در کار درآری تو سنگ و که خارا را |
|
|
افروخته نوری انگیخته شوری |
|
ننشاند صد طوفان آن فتنه و غوغا را |
|