| | | | | | |
|
جانا نظری فرما چون جان نظرهایی |
|
چون گویم دل بردی چون عین دل مایی |
|
|
جانها همه پا کوبند آن لحظه که دل کوبی |
|
دل نیز شکر خاید آن دم که جگر خایی |
|
|
تن روح برافشاند چون دست برافشانی |
|
مرده ز تو حال آرد چون شعبده بنمایی |
|
|
گر جور و جفا این است پس گشت وفا کاسد |
|
ای دل به جفای او جان باز چه میپایی |
|
|
امروز چنان مستم کز خویش برون جستم |
|
ای یار بکش دستم آن جا که تو آن جایی |
|
|
چیزی که تو را باید افلاک همان زاید |
|
گوهر چه کمت آید چون در تک دریایی |
|
|
مردم ز تو شد ای جان هر مردمک دیده |
|
بیتو چه بود دیدهای گوهر بینایی |
|
|
ای روح بزن دستی در دولت سرمستی |
|
هستی و چه خوش هستی در وحدت یکتایی |
|
|
ای روح چه میترسی روحی نه تن و نفسی |
|
تن معدن ترس آمد تو عیش و تماشایی |
|
|
ای روز چه خوش روزی شمع طرب افروزی |
|
او را برسان روزی جان را و پذیرایی |
|
|
صبحا نفسی داری سرمایه بیداری |
|
بر خفته دلان بردم انفاس مسیحایی |
|
|
شمس الحق تبریزی خورشید چو استاره |
|
در نور تو گم گردد چون شرق برآرایی |
|