دیوان شمس/جان منی جان منی جان من
جان منی جان منی جان من | آن منی آن منی آن من | |||||
شاه منی لایق سودای من | قند منی لایق دندان من | |||||
نور منی باش در این چشم من | چشم من و چشمه حیوان من | |||||
گل چو تو را دید به سوسن بگفت | سرو من آمد به گلستان من | |||||
از دو پراکنده تو چونی بگو | زلف تو حال پریشان من | |||||
ای رسن زلف تو پابند من | چاه زنخدان تو زندان من | |||||
دست فشان مست کجا میروی | پیش من آ ای گل خندان من |