| | | | | | |
|
جز ز فتان دو چشمت ز کی مفتون باشیم |
|
جز ز زنجیر دو زلفت ز کی مجنون باشیم |
|
|
جز از آن روی چو ماهت که مهش جویان است |
|
دگر از بهر که سرگشته چو گردون باشیم |
|
|
نار خندان تو ما را صنما گریان کرد |
|
تا چو نار از غم تو با دل پرخون باشیم |
|
|
چشم مست تو قدح بر سر ما می ریزد |
|
ما چه موقوف شراب و می و افیون باشیم |
|
|
گلفشان رخ تو خرمن گل می بخشد |
|
ما چه موقوف بهار و گل گلگون باشیم |
|
|
همچو موسی ز درخت تو حریف نوریم |
|
ما چرا عاشق برگ و زر قارون باشیم |
|
|
هر زمان عشق درآید که حریفان چونید |
|
ما ز چون گفتن او واله و بیچون باشیم |
|
|
ما چو زاییده و پرورده آن دریاییم |
|
صاف و تابنده و خوش چون در مکنون باشیم |
|
|
ما ز نور رخ خورشید چو اجرا داریم |
|
همچو مه تیزرو و چابک و موزون باشیم |
|
|
به دعا نوح خیالت یم و جیحون خواهد |
|
بهر این سابح و با چشم چو جیحون باشیم |
|
|
همچو عشقیم درون دل هر سودایی |
|
لیک چون عشق ز وهم همه بیرون باشیم |
|
|
چونک در مطبخ دل لوت طبق بر طبق است |
|
ما چرا کاسه کش مطبخ هر دون باشیم |
|
|
وقف کردیم بر این باده جان کاسه سر |
|
تا حریف سری و شبلی و ذاالنون باشیم |
|
|
شمس تبریز پی نور تو زان ذره شدیم |
|
تا ز ذرات جهان در عدد افزون باشیم |
|