| | | | | | |
|
جز لطف و جز حلاوت خود از شکر چه آید |
|
جز نور بخش کردن خود از قمر چه آید |
|
|
جز رنگهای دلکش از گلستان چه خیزد |
|
جز برگ و جز شکوفه از شاخ تر چه آید |
|
|
جز طالع مبارک از مشتری چه یابی |
|
جز نقدهای روشن از کان زر چه آید |
|
|
آن آفتاب تابان مر لعل را چه بخشد |
|
وز آب زندگانی اندر جگر چه آید |
|
|
از دیدن جمالی کو حسن آفریند |
|
بالله یکی نظر کن کاندر نظر چه آید |
|
|
ماییم و شور مستی مستی و بت پرستی |
|
زین سان که ما شدستیم از ما دگر چه آید |
|
|
مستی و مستتر شو بیزیر و بیزبر شو |
|
بی خویش و بیخبر شو خود از خبر چه آید |
|
|
چیزی ز ماست باقی مردانه باش ساقی |
|
درده می رواقی زین مختصر چه آید |
|
|
چون گل رویم بیرون با جامههای گلگون |
|
مجنون شویم مجنون از خواب و خور چه آید |
|
|
ای شه صلاح دین تو بیرون مشو ز صورت |
|
بنما فرشتگان را تو کز بشر چه آید |
|