| | | | | | |
|
جز وی چه باشد کز اجل اندررباید کل ما |
|
صد جان برافشانم بر او گویم هنییا مرحبا |
|
|
رقصان سوی گردون شوم زان جا سوی بیچون شوم |
|
صبر و قرارم بردهای ای میزبان زودتر بیا |
|
|
از مه ستاره میبری تو پاره پاره میبری |
|
گه شیرخواره میبری گه میکشانی دایه را |
|
|
دارم دلی همچون جهان تا میکشد کوه گران |
|
من که کشم که کی کشم زین کاهدان واخر مرا |
|
|
گر موی من چون شیر شد از شوق مردن پیر شد |
|
من آردم گندم نیم چون آمدم در آسیا |
|
|
در آسیا گندم رود کز سنبله زادست او |
|
زاده مهم نی سنبله در آسیا باشم چرا |
|
|
نی نی فتد در آسیا هم نور مه از روزنی |
|
زان جا به سوی مه رود نی در دکان نانبا |
|
|
با عقل خود گر جفتمی من گفتنیها گفتمی |
|
خاموش کن تا نشنود این قصه را باد هوا |
|