| | | | | | |
|
حجاب از چشم بگشایی که سبحان الذی اسری |
|
جمال خویش بنمایی که سبحان الذی اسری |
|
|
شراب عشق میجوشی از آن سوتر ز بیهوشی |
|
هزاران عقل بربایی که سبحان الذی اسری |
|
|
نهی بر فرق جان تاجی بری دل را به معراجی |
|
ز دو کونش برافزایی که سبحان الذی اسری |
|
|
بپرد دل بیابانها شود پیش از همه جانها |
|
به ناگاهش تو پیش آیی که سبحان الذی اسری |
|
|
هر آن کس را که برداری به اجلالش فرود آری |
|
در آن بستان بیجایی که سبحان الذی اسری |
|
|
دلم هر لحظه میپرد لباس صبر میدرد |
|
از آن شادی که با مایی که سبحان الذی اسری |
|
|
ز هر شش سوی بگریزم در آن حضرت درآویزم |
|
که بس دلبند و زیبایی که سبحان الذی اسری |
|
|
حیاتی داد جانها را به رقص آورده دلها را |
|
عدم را کرده سودایی که سبحان الذی اسری |
|
|
گریزان شو به علیین دلا یعنی صلاح الدین |
|
چو تو بیدست و بیپایی که سبحان الذی اسری |
|