| | | | | | |
| |
حدی نداری در خوش لقایی |
|
مثلی نداری در جان فزایی |
|
| |
بر وعده تو بر نجده تو |
|
که م دوش گفتی هی تو کجایی |
|
| |
کردم کرانه ز اهل زمانه |
|
رفتم به خانه تا تو بیایی |
|
| |
نزلت چشیدم رویت ندیدم |
|
آن قرص مه را کی می‌نمایی |
|
| |
ماهی کمالی آب زلالی |
|
جاه و جلالی کان عطایی |
|
| |
امروز مستم مجنون پرستم |
|
بگرفت دستم دست خدایی |
|
| |
ای ساقی شه هین الله الله |
|
افزون ده آن می چون مرتضایی |
|
| |
یک گوشه جان ماندست پیچان |
|
و آن پیچش از تو یابد رهایی |
|
| |
جنگ است نیمم با نیم دیگر |
|
هین صلح شان ده تا چند پایی |
|
| |
زاغی و بازی در یک قفص شد |
|
و از زخم هر دو در ابتلایی |
|
| |
بگشا قفس را تا ره شودشان |
|
جنگی نماند چون در گشایی |
|
| |
نفسی و عقلی در سینه ما |
|
در جنگ و محنت مست خدایی |
|
| |
گر جنگ خواهی درشان فروبند |
|
ور نی بکن شان یک دم سقایی |
|
| |
در آب افکن چون مهد موسی |
|
این جان ما را چون جان مایی |
|
| |
تا کش نیاید فرعون ملعون |
|
نی آن عوانان اندر دغایی |
|
| |
در آب رقصان مهد لطیفش |
|
از خوف رسته وز بی‌نوایی |
|
| |
فرعون اکنون بشناسد او را |
|
کز راه آب او کرد ارتقایی |
|
| |
تو میر آبی و آن آب قایم |
|
داد و دهش را دایم سزایی |
|
| |
در خانه موسی در خوف جان بد |
|
در آب بودش امن بقایی |
|
| |
هر چیز زنده از آب باشد |
|
کب است ما را نقل سمایی |
|
| |
تو آب آبی تو تاب تابی |
|
آب از تو یابد لطف و روایی |
|
| |
قارون نعمت طماع گردد |
|
در بخشش تو گیرد گدایی |
|
| |
جز در گدایی کس این نیابد |
|
ناموس کم کن با کبریایی |
|
| |
گیرنده خواهد جوینده خواهد |
|
ناموس آرد جان را جدایی |
|
| |
خاموش کردم لیکن روانم |
|
در اندرونم گشته‌ست نایی |
|
