| | | | | | |
|
خبری اگر شنیدی ز جمال و حسن یارم |
|
سر مست گفته باشد من از این خبر ندارم |
|
|
شب و روز می بکوشم که برهنه را بپوشم |
|
نه چنان دکان فروشم که دکان نو برآرم |
|
|
علمی به دست مستی دو هزار مست با وی |
|
به میان شهر گردان که خمار شهریارم |
|
|
به چه میخ بندم آن را که فقاع از او گشاید |
|
چه شکار گیرم آن جا که شکار آن شکارم |
|
|
دهلی بدین عظیمی به گلیم درنگنجد |
|
فر و نور مه بگوید که من اندر این غبارم |
|
|
به سر مناره اشتر رود و فغان برآرد |
|
که نهان شدم من این جا مکنید آشکارم |
|
|
شتر است مرد عاشق سر آن مناره عشق است |
|
که منارههاست فانی و ابدی است این منارم |
|
|
تو پیازهای گل را به تک زمین نهان کن |
|
به بهار سر برآرد که من آن قمرعذارم |
|
|
سر خنب چون گشادی برسان وظیفهها را |
|
به میان دور ما آ که غلام این دوارم |
|
|
پی جیب توست این جا همه جیبها دریده |
|
پی سیب توست ای جان که چو برگ بیقرارم |
|
|
همه را به لطف جان کن همه را ز سر جوان کن |
|
به شراب اختیاری که رباید اختیارم |
|
|
همه پردهها بدران دل بسته را بپران |
|
هله ای تو اصل اصلم به تو است هم مطارم |
|
|
به خدا که روز نیکو ز بگه بدید باشد |
|
که درآید آفتابش به وصال در کنارم |
|
|
تو خموش تا قرنفل بکند حکایت گل |
|
بر شاهدان گلشن چو رسید نوبهارم |
|