دیوان شمس/خدایا رحمت خود را به من ده
| خدایا رحمت خود را به من ده | دریدی پیرهن تو پیرهن ده | |||||
| مرا صفرای تو سرگشته کرده‌ست | ز لطف خود مرا صفراشکن ده | |||||
| اگر عالم به غم خوردن به پای است | مده غم را به من با بوالحزن ده | |||||
| خدایا عمر نوح و عمر لقمان | و صد چندان بدان خوب ختن ده | |||||
| سهیل روی تو اندر یمن تافت | مرا راهی به سوی آن یمن ده | |||||