| | | | | | |
|
خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا |
|
باده گردان چیست آخر داردارت ساقیا |
|
|
ساقی گلرخ ز می این عقل ما را خار نه |
|
تا بگردد جمله گل این خارخارت ساقیا |
|
|
جام چون طاووس پران کن به گرد باغ بزم |
|
تا چو طاووسی شود این زهر و مارت ساقیا |
|
|
کار را بگذار می را بار کن بر اسب جام |
|
تا ز کیوان بگذرد این کار و بارت ساقیا |
|
|
تا تو باشی در عزیزیها به بند خود دری |
|
میکند ای سخت جان خاکی خوارت ساقیا |
|
|
چشمه رواق می را نحل بگشا سوی عیش |
|
تا ز چشمه میشود هر چشم و چارت ساقیا |
|
|
عقل نامحرم برون ران تو ز خلوت زان شراب |
|
تا نماید آن صنم رخسار نارت ساقیا |
|
|
بیخودی از می بگیر و از خودی رو بر کنار |
|
تا بگیرد در کنار خویش یارت ساقیا |
|
|
تو شوی از دست بینی عیش خود را بر کنار |
|
چون بگیرد در بر سیمین کنارت ساقیا |
|
|
گاه تو گیری به بر در یار را از بیخودی |
|
چونک بیخودتر شدی گیرد کنارت ساقیا |
|
|
از می تبریز گردان کن پیاپی رطلها |
|
تا ببرد تارهای چنگ عارت ساقیا |
|