دیوان شمس/خسروانی که فتنهای چینید
خسروانی که فتنهای چینید | فتنه برخاست هیچ ننشینید | |||||
هم شما هم شما که زیبایید | هم شما هم شما که شیرینید | |||||
همچو عنبر حمایلیم همه | بر بر سیمتان که مشکینید | |||||
نشوم شاد اگر گمان دارم | که گهی شاد و گاه غمگینید | |||||
در صفای می نهان دیدیم | که شما چون کدوی رنگینید | |||||
شاهدان فنا شما جمله | با لب لعل و جان سنگینید | |||||
بل که بر اسب ذوق و شیرینی | تا ابد خوش نشسته در زینید | |||||
تبریزی شوید اگر در عشق | بنده شمس ملت و دینید |