| | | | | | |
|
خوابم ببستهای بگشا ای قمر نقاب |
|
تا سجدههای شکر کند پیشت آفتاب |
|
|
دامان تو گرفتم و دستم بتافتی |
|
هین دست درکشیدم روی از وفا متاب |
|
|
گفتی مکن شتاب که آن هست فعل دیو |
|
دیو او بود که مینکند سوی تو شتاب |
|
|
یا رب کنم ببینم بر درگه نیاز |
|
چندین هزار یا رب مشتاق آن جواب |
|
|
از خاک بیشتر دل و جانهای آتشین |
|
مستسقیانه کوزه گرفته که آب آب |
|
|
بر خاک رحم کن که از این چار عنصر او |
|
بی دست و پاتر آمد در سیر و انقلاب |
|
|
وقتی که او سبک شود آن باد پای اوست |
|
لنگانه برجهد دو سه گامی پی سحاب |
|
|
تا خنده گیرد از تک آن لنگ برق را |
|
و اندر شفاعت آید آن رعد خوش خطاب |
|
|
با ساقیان ابر بگوید که برجهید |
|
کز تشنگان خاک بجوشید اضطراب |
|
|
گیرم که من نگویم آخر نمیرسد |
|
اندر مشام رحمت بوی دل کباب |
|
|
پس ساقیان ابر همان دم روان شوند |
|
با جره و قنینه و با مشک پرشراب |
|
|
خاموش و در خراب همیجوی گنج عشق |
|
کاین گنج در بهار برویید از خراب |
|