| | | | | | |
| |
خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا |
|
دفع مده دفع مده ای مه عیار بیا |
|
| |
عاشق مهجور نگر عالم پرشور نگر |
|
تشنه مخمور نگر ای شه خمار بیا |
|
| |
پای تویی دست تویی هستی هر هست تویی |
|
بلبل سرمست تویی جانب گلزار بیا |
|
| |
گوش تویی دیده تویی وز همه بگزیده تویی |
|
یوسف دزدیده تویی بر سر بازار بیا |
|
| |
از نظر گشته نهان ای همه را جان و جهان |
|
بار دگر رقص کنان بی‌دل و دستار بیا |
|
| |
روشنی روز تویی شادی غم سوز تویی |
|
ماه شب افروز تویی ابر شکربار بیا |
|
| |
ای علم عالم نو پیش تو هر عقل گرو |
|
گاه میا گاه مرو خیز به یک بار بیا |
|
| |
ای دل آغشته به خون چند بود شور و جنون |
|
پخته شد انگور کنون غوره میفشار بیا |
|
| |
ای شب آشفته برو وی غم ناگفته برو |
|
ای خرد خفته برو دولت بیدار بیا |
|
| |
ای دل آواره بیا وی جگر پاره بیا |
|
ور ره در بسته بود از ره دیوار بیا |
|
| |
ای نفس نوح بیا وی هوس روح بیا |
|
مرهم مجروح بیا صحت بیمار بیا |
|
| |
ای مه افروخته رو آب روان در دل جو |
|
شادی عشاق بجو کوری اغیار بیا |
|
| |
بس بود ای ناطق جان چند از این گفت زبان |
|
چند زنی طبل بیان بی‌دم و گفتار بیا |
|
