| | | | | | |
|
خوی با ما کن و با بیخبران خوی مکن |
|
دم هر ماده خری را چو خران بوی مکن |
|
|
اول و آخر تو عشق ازل خواهد بود |
|
چون زن فاحشه هر شب تو دگر شوی مکن |
|
|
دل بنه بر هوسی که دل از آن برنکنی |
|
شیرمردا دل خود را سگ هر کوی مکن |
|
|
هم بدان سو که گه درد دوا می خواهی |
|
وقف کن دیده و دل روی به هر سوی مکن |
|
|
همچو اشتر بمدو جانب هر خاربنی |
|
ترک این باغ و بهار و چمن و جوی مکن |
|
|
هان که خاقان بنهاده است شهانه بزمی |
|
اندر این مزبله از بهر خدا طوی مکن |
|
|
میر چوگانی ما جانب میدان آمد |
|
پی اسپش دل و جان را هله جز گوی مکن |
|
|
روی را پاک بشو عیب بر آیینه منه |
|
نقد خود را سره کن عیب ترازوی مکن |
|
|
جز بر آن که لبت داد لب خود مگشا |
|
جز سوی آنک تکت داد تکاپوی مکن |
|
|
روی و مویی که بتان راست دروغین می دان |
|
نامشان را تو قمرروی زره موی مکن |
|
|
بر کلوخی است رخ و چشم و لب عاریتی |
|
پیش بیچشم به جد شیوه ابروی مکن |
|
|
قامت عشق صلا زد که سماع ابدی است |
|
جز پی قامت او رقص و هیاهوی مکن |
|
|
دم مزن ور بزنی زیر لب آهسته بزن |
|
دم حجاب است یکی تو کن و صدتوی مکن |
|