| | | | | | |
|
داد دهی ساغر و پیمانه را |
|
مایه دهی مجلس و میخانه را |
|
|
مست کنی نرگس مخمور را |
|
پیش کشی آن بت دردانه را |
|
|
جز ز خداوندی تو کی رسد |
|
صبر و قرار این دل دیوانه را |
|
|
تیغ برآور هله ای آفتاب |
|
نور ده این گوشه ویرانه را |
|
|
قاف تویی مسکن سیمرغ را |
|
شمع تویی جان چو پروانه را |
|
|
چشمه حیوان بگشا هر طرف |
|
نقل کن آن قصه و افسانه را |
|
|
مست کن ای ساقی و در کار کش |
|
این بدن کافر بیگانه را |
|
|
گر نکند رام چنین دیو را |
|
پس چه شد آن ساغر مردانه را |
|
|
نیم دلی را به چه آرد که او |
|
پست کند صد دل فرزانه را |
|
|
از پگه امروز چه خوش مجلسیست |
|
آن صنم و فتنه فتانه را |
|
|
بشکند آن چشم تو صد عهد را |
|
مست کند زلف تو صد شانه را |
|
|
یک نفسی بام برآ ای صنم |
|
رقص درآر استن حنانه را |
|
|
شرح فتحنا و اشارات آن |
|
قفل بگوید سر دندانه را |
|
|
شاه بگوید شنود پیش من |
|
ترک کنم گفت غلامانه را |
|