دیوان شمس/درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما
| درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما | مرگ بادا بی‌شما و جان مبادا بی‌شما | |||||
| سینه‌های عاشقان جز از شما روشن مباد | گلبن جان‌های ما خندان مبادا بی‌شما | |||||
| بشنو از ایمان که می‌گوید به آواز بلند | با دو زلف کافرت کایمان مبادا بی‌شما | |||||
| عقل سلطان نهان و آسمان چون چتر او | تاج و تخت و چتر این سلطان مبادا بی‌شما | |||||
| عشق را دیدم میان عاشقان ساقی شده | جان ما را دیدن ایشان مبادا بی‌شما | |||||
| جان‌های مرده را ای چون دم عیسی شما | ملک مصر و یوسف کنعان مبادا بی‌شما | |||||
| چون به نقد عشق شمس الدین تبریزی خوشم | رخ چو زر کردم بگفتم کان مبادا بی‌شما | |||||