| | | | | | |
| |
در آب فکن ساقی بط زاده آبی را |
|
بشتاب و شتاب اولی مستان شبابی را |
|
| |
ای جان بهار و دی وی حاتم نقل و می |
|
پر کن ز شکر چون نی بوبکر ربابی را |
|
| |
ای ساقی شور و شر هین عیش بگیر از سر |
|
پر کن ز می احمر سغراق و شرابی را |
|
| |
بنما ز می فرخ این سو اخ و آن سو اخ |
|
بربای نقاب از رخ معشوق نقابی را |
|
| |
احسنت زهی یار او شاخ گل بی‌خار او |
|
شاباش زهی دارو دل‌های کبابی را |
|
| |
صد حلقه نگر شیدا زان باده ناپیدا |
|
کاسد کند این صهبا صد خمر لعابی را |
|
| |
مستان چمن پنهان اشکوفه ز شاخ افشان |
|
صد کوه چو که غلطان سیلاب حبابی را |
|
| |
گر آن قدح روشن جانست نهان از تن |
|
پنهان نتوان کردن مستی و خرابی را |
|
| |
ماییم چو کشت ای جان سرسبز در این میدان |
|
تشنه شده و جویان باران سحابی را |
|
| |
چون رعد نه‌ای خامش چون پرده تست این هش |
|
وز صبر و فنا می‌کش طوطی خطابی را |
|
