| | | | | | |
|
در این خانه کژی ای دل گهی راست |
|
برون رو هی که خانه خانه ماست |
|
|
چو بادی تو گهی گرم و گهی سرد |
|
رو آن جا که نه گرما و نه سرماست |
|
|
تو خواهی که مرا مستور داری |
|
منم روز و همیشه روز رسواست |
|
|
تو میرابی که بر جو حکم داری |
|
به جو اندرنگنجد جان که دریاست |
|
|
تو پر و بال داری مرغ واری |
|
به پر و بال مردان را چه پرواست |
|
|
نجس در جوی ما آب زلالست |
|
مگس بر دوغ ما بازست و عنقاست |
|
|
صلا ای آفتاب لامکانی |
|
که ذره ذره از تابش ثریاست |
|
|
بحمدالله به عشق او بجستیم |
|
از این تنگی که محراب و چلیپاست |
|
|
دهل برگیر و در بازار میرو |
|
ندا میکن که یوسف خوب سیماست |
|
|
دریدم پرده ناموس و سالوس |
|
که جان من ز جان خویش برخاست |
|