| | | | | | |
| |
در خشکی ما بنگر و آن پرده تر برگو |
|
چشم تر ما را بین ای نور بصر برگو |
|
| |
جمع شکران را بین در ما نگران را بین |
|
شیرین نظران را بین هین شرح شکر برگو |
|
| |
امروز چنان مستی کز جوی جهان جستی |
|
امروز اگر خواهی آن چیز دگر برگو |
|
| |
هر چند که استادی داد دو جهان دادی |
|
در دست کی افتادی زان طرفه خبر برگو |
|
| |
از جای نجنبیده لیک از دل و از دیده |
|
بسیار بگردیده احوال سفر برگو |
|
| |
در کشتی و دریایی خوش موج و مصفایی |
|
زیری گه و بالایی ای زیر و زبر برگو |
|
| |
با صبر تویی محرم روسخت تویی در غم |
|
شمشیر زبان برکش وز صبر و سپر برگو |
|
| |
مستی جماعت بین کرده ز قدح بالین |
|
یا رب بفزا آمین این قصه ز سر برگو |
|
| |
بر هر کی زد این برهان جان یابد و سیصد جان |
|
باور نکنی این را بر چوب و حجر برگو |
|
| |
گفت ار سر او باشم رخسار تو بخراشم |
|
ای عارف این را هم با او به سحر برگو |
|
| |
آمد دگری از ده هین دیگ دگر برنه |
|
گر تاج گرو کردی از رهن کمر برگو |
|
| |
گر رافضیی باشد از داد علی در ده |
|
ور ز آنک بود سنی از عدل عمر برگو |
|
| |
موری چه قدر گوید از تخت سلیمانی |
|
بگشا لب و شرحش کن اسباب ظفر برگو |
|
