| | | | | | |
| |
در سماع عاشقان زد فر و تابش بر اثیر |
|
گر سماع منکران اندرنگیرد گو مگیر |
|
| |
قسمت حقست قومی در میان آفتاب |
|
پای کوبانند و قومی در میان زمهریر |
|
| |
قسمت حقست قومی در میان آب شور |
|
تلخ و غمگینند و قومی در میان شهد و شیر |
|
| |
نوبت الفقر فخری تا قیامت می‌زنند |
|
تو که داری می‌خور و می‌ده شب و روز ای فقیر |
|
| |
فقر را در نور یزدان جو مجو اندر پلاس |
|
هر برهنه مرد بودی مرد بودی نیز سیر |
|
| |
بانگ مرغان می‌رسد بر می‌فشانی پر و بال |
|
لیک اگر خواهی بپری پای را برکش ز قیر |
|
| |
عقل تو دربند جان و طبع تو دربند نان |
|
مغزها اندر خمار و دست‌ها اندر خمیر |
|
| |
عارفا گر کاهلی آمد قران کاهلان |
|
جاء نصرالله آمد ابشروا جاء البشیر |
|
| |
گرمی خود را دگر جا خرج کردی ای جوان |
|
هر کی آن جا گرم باشد این طرف باشد زحیر |
|
| |
گرمیی با سردیی و سردیی با گرمیی |
|
چونک آن جا گرم بودی سردی این جا ناگزیر |
|
| |
لیک نومیدی رها کن گرمی حق بی‌حدست |
|
پیش این خورشید گرمی ذره‌ای باشد سعیر |
|
| |
همچو مقناطیس می‌کش طالبان را بی‌زبان |
|
بس بود بسیار گفتی ای نذیر بی‌نظیر |
|
