| | | | | | |
|
در کوی خرابات مرا عشق کشان کرد |
|
آن دلبر عیار مرا دید نشان کرد |
|
|
من در پی آن دلبر عیار برفتم |
|
او روی خود آن لحظه ز من باز نهان کرد |
|
|
من در عجب افتادم از آن قطب یگانه |
|
کز یک نظرش جمله وجودم همه جان کرد |
|
|
ناگاه یک آهو به دو صد رنگ عیان شد |
|
کز تابش حسنش مه و خورشید فغان کرد |
|
|
آن آهوی خوش ناف به تبریز روان گشت |
|
بغداد جهان را به بصیرت همدان کرد |
|
|
آن کس که ورا کرد به تقلید سجودی |
|
فرخنده و بگزیده و محبوب زمان کرد |
|
|
آنها که بگفتند که ما کامل و فردیم |
|
سرگشته و سودایی و رسوای جهان کرد |
|
|
سلطان عرفناک بدش محرم اسرار |
|
تا سر تجلی ازل جمله بیان کرد |
|
|
شمس الحق تبریز چو بگشاد پر عشق |
|
جبریل امین را ز پی خویش دوان کرد |
|