| | | | | | |
|
دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من |
|
سرو خرامان منی ای رونق بستان من |
|
|
چون می روی بیمن مرو ای جان جان بیتن مرو |
|
وز چشم من بیرون مشو ای شعله تابان من |
|
|
هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرم |
|
چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من |
|
|
تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم |
|
ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من |
|
|
بیپا و سر کردی مرا بیخواب و خور کردی مرا |
|
سرمست و خندان اندرآ ای یوسف کنعان من |
|
|
از لطف تو چو جان شدم وز خویشتن پنهان شدم |
|
ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من |
|
|
گل جامه در از دست تو ای چشم نرگس مست تو |
|
ای شاخها آبست تو ای باغ بیپایان من |
|
|
یک لحظه داغم می کشی یک دم به باغم می کشی |
|
پیش چراغم می کشی تا وا شود چشمان من |
|
|
ای جان پیش از جانها وی کان پیش از کانها |
|
ای آن پیش از آنها ای آن من ای آن من |
|
|
منزلگه ما خاک نی گر تن بریزد باک نی |
|
اندیشهام افلاک نی ای وصل تو کیوان من |
|
|
مر اهل کشتی را لحد در بحر باشد تا ابد |
|
در آب حیوان مرگ کو ای بحر من عمان من |
|
|
ای بوی تو در آه من وی آه تو همراه من |
|
بر بوی شاهنشاه من شد رنگ و بو حیران من |
|
|
جانم چو ذره در هوا چون شد ز هر ثقلی جدا |
|
بیتو چرا باشد چرا ای اصل چار ارکان من |
|
|
ای شه صلاح الدین من ره دان من ره بین من |
|
ای فارغ از تمکین من ای برتر از امکان من |
|