دیوان شمس/دل بر ما شدست دلبر ما
| دل بر ما شدست دلبر ما | گل ما بی‌حدست و شکر ما | |||||
| ما همیشه میان گلشکریم | زان دل ما قویست در بر ما | |||||
| زهره دارد حوادث طبعی | که بگردد بگرد لشکر ما | |||||
| ما به پر می‌پریم سوی فلک | زانک عرشیست اصل جوهر ما | |||||
| ساکنان فلک بخور کنند | از صفات خوش معنبر ما | |||||
| همه نسرین و ارغوان و گلست | بر زمین شاهراه کشور ما | |||||
| نه بخندد نه بشکفد عالم | بی نسیم دم منور ما | |||||
| ذره‌های هوا پذیرد روح | از دم عشق روح پرور ما | |||||
| گوش‌ها گشته‌اند محرم غیب | از زبان و دل سخنور ما | |||||
| شمس تبریز ابرسوز شدست | سایه‌اش کم مباد از سر ما | |||||