دیوان شمس/دو چشم اگر بگشادی به آفتاب وصال

by مولوی

	دو چشم اگر بگشادی به آفتاب وصال			برآ به چرخ حقایق دگر مگو ز خیال
	ستاره‌ها بنگر از ورای ظلمت و نور			چو ذره رقص کنان در شعاع نور جلال
	اگر چه ذره در آن آفتاب درنرسد			ولی ز تاب شعاعش شوند نور خصال
	هر آن دلی که به خدمت خمید چون ابرو			گشاد از نظرش صد هزار چشم کمال
	دهان ببند ز حال دلم که با لب دوست			خدای داند کو را چه واقعه‌ست و چه حال
	مکن اشارت سوی دلم که دل آن نیست			مپر به سوی همایان شه بدان پر و بال
	جراحت همه را از نمک بود فریاد			مرا فراق نمک‌هاش شد وبال وبال
	چو ملک گشت وصالت ز شمس تبریزی			نماند حیله حال و نه التفات به قال