دیوان شمس/دیر آمده‌ای سفر مکن زود
| دیر آمده‌ای سفر مکن زود | ای مایه هر مراد و هر سود | |||||
| ای ز آتش عزم رفتن تو | از بینی‌ها برآمده دود | |||||
| هر عود تلف شود ز آتش | در آتش توست عید هر عود | |||||
| اومید تو هر دمی بگوید | دستت گیرم به فضل خود زود | |||||
| اما تو مگو که جهد و کوشش | سودم نکند که بودنی بود | |||||
| معزول مکن تو قدرتم را | من بسته نیم چو تار در پود | |||||
| هر لحظه بکاهمت چو خواهم | وز فضل توانمت بیفزود | |||||
| بربند دهان ز گفت و سر نه | در سجده دوست کوست مسجود | |||||