| | | | | | |
|
ذاتت عسلست ای جان گفتت عسلی دیگر |
|
ای عشق تو را در جان هر دم عملی دیگر |
|
|
از روی تو در هر جان باغ و چمنی خندان |
|
وز جعد تو در هر دل از مشک تلی دیگر |
|
|
مه را ز غمت باشد گه دق و گه استسقا |
|
مه زین خللی رسته از صد خللی دیگر |
|
|
با لطف بهارت دل چون برگ چرا لرزد |
|
ترسد که خزان آید آرد دغلی دیگر |
|
|
هر سرمه و هر دارو کز خاک درت نبود |
|
در دیده دل آرد درد و سبلی دیگر |
|
|
ابلیس ز لطف تو اومید نمیبرد |
|
هر دم ز تو میتابد در وی املی دیگر |
|
|
فرعون ز فرعونی آمنت به جان گفته |
|
بر خرقه جان دیده ز ایمان تکلی دیگر |
|
|
خورشید وصال تو روزی به جمل آید |
|
در چرخ دلم یابد برج حملی دیگر |
|
|
اجزای زمین را بین بر روی زمین رقصان |
|
این جوق چو بنشیند آید بدلی دیگر |
|
|
بر روی زمین جان را چون رو شرف و نوری |
|
در زیر زمین تن را چون تخم اجلی دیگر |
|
|
تا چند غزلها را در صورت و حرف آری |
|
بیصورت و حرف از جان بشنو غزلی دیگر |
|