| | | | | | |
|
ذره ذره آفتاب عشق دردی خوار باد |
|
مو به موی ما بدان سر جعفر طیار باد |
|
|
ذرهها بر آفتابت هر زمان بر میزنند |
|
هر که این بر خورد از تو از تو برخوردار باد |
|
|
هر کجا یک تار مویت بر هوس سر مینهد |
|
تار ما را پود باد و پود ما را تار باد |
|
|
در بیابان غم از دوری دارالملک وصل |
|
چند غم بردار بودستم که غم بر دار بود |
|
|
خار مسکینی که هر دم طعنه گل میکشد |
|
خواجه گلزار باد و از حسد گل زار باد |
|
|
گل پرستان چمن را دشمن مخفیست مار |
|
این چمن بیمار باد و دشمنش بیمار باد |
|
|
چونک غمخواری نباشد سخت دشوارست غم |
|
همنشین غمخوار باد و بعد از این غم خوار باد |
|