| | | | | | |
|
راز تو فاش می کنم صبر نماند بیش از این |
|
بیش فلک نمیکشد درد مرا و نی زمین |
|
|
این دل من چه پرغم است وان دل تو چه فارغ است |
|
آن رخ تو چو خوب چین وین رخ من پر است چین |
|
|
تا که بسوزد این جهان چند بسوزد این دلم |
|
چند بود بتا چنان چند گهی بود چنین |
|
|
سر هزارساله را مستم و فاش می کنم |
|
خواه ببند دیده را خواه گشا و خوش ببین |
|
|
شور مرا چو دید مه آمد سوی من ز ره |
|
گفت مده ز من نشان یار توایم و همنشین |
|
|
خیره بماند جان من در رخ او دمی و گفت |
|
ای صنم خوش خوشین ای بت آب و آتشین |
|
|
ای رخ جان فزای او بهر خدا همان همان |
|
مطرب دلربای من بهر خدا همین همین |
|
|
عشق تو را چو مفرشم آب بزن بر آتشم |
|
ای مه غیب آن جهان در تبریز شمس دین |
|