| | | | | | |
|
رجب بیرون شد و شعبان درآمد |
|
برون شد جان ز تن جانان درآمد |
|
|
دم جهل و دم غفلت برون شد |
|
دم عشق و دم غفران درآمد |
|
|
بروید دل گل و نسرین و ریحان |
|
چو از ابر کرم باران درآمد |
|
|
دهان جمله غمگینان بخندد |
|
بدین قندی که در دندان درآمد |
|
|
چو خورشید آدمی زربفت پوشد |
|
چو آن مه روی زرافشان درآمد |
|
|
بزن دست و بگو ای مطرب عشق |
|
که آن سرفتنه پاکوبان درآمد |
|
|
اگر دی رفت باقی باد امروز |
|
وگر عمر بشد عثمان درآمد |
|
|
همه عمر گذشته بازآید |
|
چو این اقبال جاویدان درآمد |
|
|
چو در کشتی نوحی مست خفته |
|
چه غم داری اگر طوفان درآمد |
|
|
منور شد چو گردون خاک تبریز |
|
چو شمس الدین در آن میدان درآمد |
|