دیوان شمس/رخ‌ها بنگر تو زعفرانی

by مولوی

	رخ‌ها بنگر تو زعفرانی			کز درد همی‌دهد نشانی
	شهری بنگر ز درد رنجور			چون باغ به موسم خزانی
	این درد ز غصه فراق است			از هیبت حکم آسمانی
	بیم است فلک سیاه گردد			از آتش و ناله نهانی
	دوزخ بنگر که سر برآورد			ناگه ز میان شادمانی
	برخاست غریو جان ز هر سو			هان ای کس بی‌کسان تو دانی
	فرمود که این فراق فانی است			افغان ز فراق جاودانی
	یا رب چه شود اگر تو ما را			از هر دو فراق وارهانی
	این گفته و بسته شد دهانم			باقی تو بگو اگر توانی