| | | | | | |
|
رغبت به عاشقان کن ای جان صدر غایب |
|
بنشین میان مستان اینک مه و کواکب |
|
|
آن روز پرعجایب وان محشر قیامت |
|
گشتست پیش حسنت مستغرق عجایب |
|
|
چون طیبات خواندی بر طیبین فشاندی |
|
طیبتر از تو کی بود ای معدن اطایب |
|
|
جان را ز تست هر دم سلطانیی مسلم |
|
این شکر از کی گویم از شاه یا ز صاحب |
|
|
در جیب خاک کردی ارواح پاک جیبان |
|
سر کرده در گریبان چون صوفیان مراقب |
|
|
عشق تو چون درآمد اندیشه مرد پیشش |
|
عشق تو صبح صادق اندیشه صبح کاذب |
|
|
ای عقل باش حیران نی وصل جو نه هجران |
|
چون وصل گوش داری زان کس که نیست غایب |
|
|
جان چیست فقر و حاجت جان بخش کیست جز تو |
|
ای قبله حوایج معشوقه مطالب |
|
|
نک نقد شد قیامت اینک یکی علامت |
|
طالع شد آفتابت از جانب مغارب |
|
|
درکش رمیدگان را محنت رسیدگان را |
|
زان جذبههای جانی ای جذبه تو غالب |
|
|
تا بیند این دو دیده صبح خدا دمیده |
|
دام طلب دریده مطلوب گشته طالب |
|
|
عشق و طلب چه باشد آیینه تجلی |
|
نقش و حسد چه باشد آیینه معایب |
|
|
کو بلبل چمنها تا گفتمی سخنها |
|
نگذشت بر دهانها یا دست هیچ کاتب |
|
|
نه از نقشهای صورت نه از صاف و نه از کدورت |
|
نه از ماضی و نه حالی نه از زهد نه از مراتب |
|
|
عقلم برفت از جا باقیش را تو فرما |
|
ای از درت نرفته کس ناامید و غایب |
|