| | | | | | |
|
رو بنمودی به تو گر همگی نه جانمی |
|
دیده شدی نشان من گر نه که بینشانمی |
|
|
سیمبرا نه من زرم لعل لبا نه گوهرم |
|
جوهر زر نمودمی گر نه درون کانمی |
|
|
لطف توام نمیهلد ور نه همه زمانه را |
|
از هوس تو ای شکر همچو مگس برانمی |
|
|
گلبن جان به عشق تو گفت اگر نترسمی |
|
سوسن وار گشتمی سر همه سر زبانمی |
|
|
گوید خلق عاقلی یک نفسی به خود بیا |
|
گفتم اگر چنینمی یک نفسی چنانمی |
|
|
سیم قبای ماه اگر لایق کوی تو بدی |
|
من کمرش گرفتمی سوی تواش کشانمی |
|
|
موج هوای عشق تو گر هلدی دمی مرا |
|
آتشها بکشتمی چاره عاشقانمی |
|
|
گر نه ز تیر غیرت او چشم زمانه دوختی |
|
فاش و عیان به دست او بر مثل کمانمی |
|
|
از تبریز و شمس دین رمز و کنایت است این |
|
آه چه شدی که پیش او من شده ترجمانمی |
|