دیوان شمس/ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا
| ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا | که لحظه لحظه برآری ز عربده عللا | |||||
| مگر ز زهره شنیدی دلا به وقت صبوح | که بزم خاص نهادم صلای عیش صلا | |||||
| بلا درست بلایش بنوش و در می‌بار | چه می‌گریزی آخر گریز توست بلا | |||||
| پیاله بر کف زاهد ز خلق باکش نیست | میان خلق نشستست در خست خ | |||||
| زهی پیاله که در چشم سر همی‌ناید | ز دست ساقی معنی تو هم بنوش هلا | |||||