| | | | | | |
|
ز سر بگیرم عیشی چو پا به گنج فروشد |
|
ز روی پشت و پناهی که پشتها همه رو شد |
|
|
دگر نشینم هرگز برای دل که برآید |
|
کجا برآید آن دل که کوی عشق فروشد |
|
|
موکلان چو آتش ز عشق سوی من آیند |
|
به سوی عشق گریزم که جمله فتنه از او شد |
|
|
که در سرم ز شرابش نه چشم ماند نه خوابش |
|
به دست ساقی نابش مگر سرم چو کدو شد |
|
|
به خوان عشق نشستم چشیدم از نمک او |
|
چو لقمه کردم خود را مرا چو عشق گلو شد |
|
|
سبو به دست دویدم به جویبار معانی |
|
که آب گشت سبویم چو آب جان به سبو شد |
|
|
نماز شام برفتم به سوی طرفه رومی |
|
چو دید بر در خویشم ز بام زود فروشد |
|
|
سر از دریچه برون کرد چو شعلههای منور |
|
که بام و خانه و بنده به جملگی همه او شد |
|
|
نهیم دست دهان بر که نازکست معانی |
|
ز شمس مفخر تبریز سوخت جان و همو شد |
|