| | | | | | |
|
ساربانا اشتران بین سر به سر اقطار مست |
|
میر مست و خواجه مست و یار مست اغیار مست |
|
|
باغبانا رعد مطرب ابر ساقی گشت و شد |
|
باغ مست و راغ مست و غنچه مست و خار مست |
|
|
آسمانا چند گردی گردش عنصر ببین |
|
آب مست و باد مست و خاک مست و نار مست |
|
|
حال صورت این چنین و حال معنی خود مپرس |
|
روح مست و عقل مست و خاک مست اسرار مست |
|
|
رو تو جباری رها کن خاک شو تا بنگری |
|
ذره ذره خاک را از خالق جبار مست |
|
|
تا نگویی در زمستان باغ را مستی نماند |
|
مدتی پنهان شدست از دیده مکار مست |
|
|
بیخهای آن درختان می نهانی میخورند |
|
روزکی دو صبر میکن تا شود بیدار مست |
|
|
گر تو را کوبی رسد از رفتن مستان مرنج |
|
با چنان ساقی و مطرب کی رود هموار مست |
|
|
ساقیا باده یکی کن چند باشد عربده |
|
دوستان ز اقرار مست و دشمنان ز انکار مست |
|
|
باد را افزون بده تا برگشاید این گره |
|
باده تا در سر نیفتد کی دهد دستار مست |
|
|
بخل ساقی باشد آن جا یا فساد بادهها |
|
هر دو ناهموار باشد چون رود رهوار مست |
|
|
رویهای زرد بین و باده گلگون بده |
|
زانک از این گلگون ندارد بر رخ و رخسار مست |
|
|
بادهای داری خدایی بس سبک خوار و لطیف |
|
زان اگر خواهد بنوشد روز صد خروار مست |
|
|
شمس تبریزی به دورت هیچکس هشیار نیست |
|
کافر و مؤمن خراب و زاهد و خمار مست |
|