| | | | | | |
|
ساقیا این می از انگور کدامین پشتهست |
|
که دل و جان حریفان ز خمار آغشتهست |
|
|
خم پیشین بگشا و سر این خم بربند |
|
که چو زهرست نشاط همگان را کشتهست |
|
|
بند این جام جفا جام وفا را برگیر |
|
تا نگویند که ساقی ز وفا برگشتهست |
|
|
درده آن باده اول که مبارک بادهست |
|
مگسل آن رشته اول که مبارک رشتهست |
|
|
صد شکوفه ز یکی جرعه بر این خاک ز چیست |
|
تا چه عشقست که اندر دل ما بسرشتهست |
|
|
بر در خانه دل این لگد سخت مزن |
|
هان که ویران شود این خانه دل یک خشتهست |
|
|
بادهای ده که بدان باده بلا واگردد |
|
مجلسی ده پر از آن گل که خدایش کشتهست |
|
|
تا همه مست شویم و ز طرب سجده کنیم |
|
پیش نقشی که خدایش به خودی بنوشتهست |
|