| | | | | | |
|
ساقیا ساقیا روا داری |
|
که رود روز ما به هشیاری |
|
|
گر بریزی تو نقلها در پیش |
|
عقلها را ز پیش برداری |
|
|
عوض باده نکته میگویی |
|
تا بری وقت ما به طراری |
|
|
درد دل را اگر نمیبینی |
|
بشنو از چنگ ناله و زاری |
|
|
ناله نای و چنگ حال دلست |
|
حال دل را تو بین که دلداری |
|
|
دست بر حرف بیدلی چه نهی |
|
حرف را در میان چه میآری |
|
|
طوق گردن تویی و حلقه گوش |
|
گردن و گوش را چه میخاری |
|
|
گفته را دانههای دام مساز |
|
که ز گفتست این گرفتاری |
|
|
گه کلیدست گفت و گه قفلست |
|
گاه از او روشنیم و گه تاری |
|
|
گفت بادست گر در او بوییست |
|
هدیه تو بود که گلزاری |
|
|
گفت جامست گر بر او نوریست |
|
از رخ تو بود که انواری |
|
|
مشک بربند کوزهها پر شد |
|
مشک هم میدرد ز بسیاری |
|