| | | | | | |
|
ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم |
|
گوش خود بر دم شش تای طرب بنهادیم |
|
|
دل رنجور به طنبور نوایی دارد |
|
دل صدپاره خود را به نوایش دادیم |
|
|
به خرابات بدستیم از آن رو مستیم |
|
کوی دیگر نشناسیم در این کو زادیم |
|
|
ساقیا زین همه بگذر بده آن جام شراب |
|
همه را جمله یکی کن که در این افرادیم |
|
|
همه را غرق کن و بازرهان زین اعداد |
|
مزهای بخش که ما بیمزه اعدادیم |
|
|
دل ما یافت از این باده عجایب بویی |
|
لاجرم از دم این باده لطیف اورادیم |
|
|
از برون خسته یاریم و درون رسته یار |
|
لاجرم مست و طربناک و قوی بنیادیم |
|
|
همه مستیم و خرابیم و فنای ره دوست |
|
در خرابات فنا عاقله ایجادیم |
|
|
هله خاموش بیارام عروسی داریم |
|
هله گردک بنشینیم که ما دامادیم |
|