| | | | | | |
|
سخن به نزد سخندان بزرگوار بود |
|
ز آسمان سخن آمد سخن نه خوار بود |
|
|
سخن چو نیک نگویی هزار نیست یکی |
|
سخن چو نیکو گویی یکی هزار بود |
|
|
سخن ز پرده برون آید آن گهش بینی |
|
که او صفات خداوند کردگار بود |
|
|
سخن چو روی نماید خدای رشک برد |
|
خنک کسی که به گفتار رازدار بود |
|
|
ز عرش تا به ثری ذره ذره گویااند |
|
که داند آنک به ادراک عرش وار بود |
|
|
سخن ز علم خدا و عمل خدای کند |
|
وگر ز ما طلبی کار کار کار بود |
|
|
چو مرغکان ابابیل لشکری شکنند |
|
به پیش لشکر پنهان چه کارزار بود |
|
|
چو پشه سر شاهی برد که نمرودست |
|
یقین شود که نهان در سلاحدار بود |
|
|
چو یک سواره مه را سپر دو نیم شود |
|
سنان دیده احمد چه دلگذار بود |
|
|
تو صورتی طلبی زین سخن که دست نهی |
|
دهم به دست تو گر دست دستیار بود |
|