| | | | | | |
|
سوگند خوردهای که از این پس جفا کنی |
|
سوگند بشکنی و جفا را رها کنی |
|
|
امروز دامن تو گرفتیم و میکشیم |
|
تا کی بهانه گیری و تا کی دغا کنی |
|
|
میخندد آن لبت صنما مژده میدهد |
|
کاندیشه کردهای که از این پس وفا کنی |
|
|
بی تو نماز ما چو روا نیست سود چیست |
|
آنگه روا شود که تو حاجت روا کنی |
|
|
بی بحر تو چو ماهی بر خاک میطپیم |
|
ماهی همین کند چو ز آبش جدا کنی |
|
|
ظالم جفا کند ز تو ترساندش اسیر |
|
حق با تو آن کند که تو در حق ما کنی |
|
|
چون تو کنی جفا ز کی ترساندت کسی |
|
جز آنک سر نهد به هر آنچ اقتضا کنی |
|
|
خاموش کم فروش تو در یتیم را |
|
آن کش بها نباشد چونش بها کنی |
|